Isang Pag-ibig na (Walang) Patutunguhan

Bitbit mo and kariktan ng mundo

Na s’yang nagbibigay-linaw sa pagod na mga mata ko

Suot mo ang barong may-angking PINAKAmayuming disenyo

Nais kitang ternuhan ngunit laging iisa lamang ang PINAKA sa mundo

Ibig kong sungkitin ang prutas ng ‘yong mga magulang

Walang kaparis sa aking mga nakadaupang-palad

Ngunit ang panungkit ay maigsi

Di sapat upang ika’y aking maangkin

Ikaw ang ilaw na aking pinili

Sa dinami-raming lampara, ako sayo lamang lumapit

Pagkat ang ilaw mo’y may kakaibang init

Ngunit ako sayo’y napaso, nasunog, hapis ang sinapit

Isa lamang ako sa mga nilalang

Gawa ni Bathala na walang kapara

Gayun din ikaw, likha lamang

At Siya – di ako, di ikaw – ang magtatakda ng mga magkakatuluyan

Ang panterno mahirap mayari

Ang panungkit, di sapat, maigsi

Ang lampara, sa gamu-gamo’y may distansya pa rin

At ang Diyos na makapangyarihan, may sariling mithiin