Finding Love (Again?)

You are the sun that brightens my moon

I reflect your happiness, your smile

The stars around us keep on twinkling

For they are my allies knowing –

 How much bliss I feel in your presence.

But we are like the major components of the universe

You are the non-living; I the living

I am the one with feelings for you

You are of precious handsomeness but –

 You can never return my love so deep.

You are a rock; more fortunate against others, you are a diamond

With this, you arrested my attention

I looked upon you with a weak heart

Enough for me to ponder –

 How sweet we will be together forever.

But then, you were always just passive

I, active, always making heat

You were just emitting them

You are static; I dynamic –

 How I wish gravity pull us together.

But then I am always the artist

You are the mathematician, the scientist in his lab

You calculate your thoughts, pondering on the why’s and how’s of things

But I so melodramatic, finding love (again?) –

 The love I found in you.

Paskong Nag-iisa

Wala ng Paskong mas sasaya kung ikaw ang kapiling

Ang Pasko’y iinit kung ikaw ang katabi

Oo nga’t naririyan mga kamag-anak at kaibigan

Ngunit ang Pasko’y kulang kung wala ka sa bilang

Sa bata ang Paskong puno ng pagkain at regalo’y sapat na

Ngunit pagsapit ng bente at may iniibig, ang Pasko’y ibang iba

Dapat naririyan ang ginigiliw kahit wala na ang iba

Pwede ng kahit walang regalo basta’t haplos mo ang kamay niya.

Bakit nga ba pag tumatanda na mahirap ng makamit ang kasiyahan

Di tulad ng bata, pag may kendi’t tsokolate’y tuwang tuwa na

Ang matanda sa pagsapit ng Pasko minsa’y wala ng gana

Ngunit kapag may iniibig, at nasa kanyang piling, ang Pasko’y parang piyesta

Subalit ang problema’y pumamapasok kapag ang ginigiliw ay out of reach

Ni text ng Merry Christmas! ay di man lang makamit

Parang tuloy ang mukha’y Santa Claus na nalugi

Bakit nga ba ang tiyan ay madaling busugin kaysa damdamin?

Isang Pag-ibig na (Walang) Patutunguhan

Bitbit mo and kariktan ng mundo

Na s’yang nagbibigay-linaw sa pagod na mga mata ko

Suot mo ang barong may-angking PINAKAmayuming disenyo

Nais kitang ternuhan ngunit laging iisa lamang ang PINAKA sa mundo

Ibig kong sungkitin ang prutas ng ‘yong mga magulang

Walang kaparis sa aking mga nakadaupang-palad

Ngunit ang panungkit ay maigsi

Di sapat upang ika’y aking maangkin

Ikaw ang ilaw na aking pinili

Sa dinami-raming lampara, ako sayo lamang lumapit

Pagkat ang ilaw mo’y may kakaibang init

Ngunit ako sayo’y napaso, nasunog, hapis ang sinapit

Isa lamang ako sa mga nilalang

Gawa ni Bathala na walang kapara

Gayun din ikaw, likha lamang

At Siya – di ako, di ikaw – ang magtatakda ng mga magkakatuluyan

Ang panterno mahirap mayari

Ang panungkit, di sapat, maigsi

Ang lampara, sa gamu-gamo’y may distansya pa rin

At ang Diyos na makapangyarihan, may sariling mithiin